( مسأله 1325 ) : كسى كه شغلش مسافرت نيست ، اگر مثلا در شهرى يا در دهى جنسى دارد كه براى حمل آن مسافرتهاى پى در پى مىكند ، بايد نماز را شكسته بخواند مگر آن كه مسافرتهاى او آن قدر زياد باشد كه او را عرفا كثير السفر بگويند .
( مسأله 1326 ) : كسى كه از وطنش صرف نظر كرده و مىخواهد وطن ديگرى براى خود اختيار كند ، اگر شغلش مسافرت نباشد ، بايد در مسافرت خود نماز را شكسته بخواند .
( شرط هشتم ) آن كه به حد ترخص برسد ، و اما در غير وطن اعتبارى به حد ترخص نيست ، و همين كه از محل اقامت خارج شود نمازش قصر است .
( مسأله 1327 ) : حد ترخص جائى است كه اهل شهر مسافر را نبينند و نشانه آن اين است كه او اهل شهر را نبيند .
( مسأله 1328 ) : مسافرى كه به وطنش برمىگردد تا وقتى كه داخل وطنش نشده بايد نماز را قصر بخواند ، و همچنين مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، مادامى كه به آن محل نرسيده نمازش قصر است .
( مسأله 1329 ) : هر گاه شهر در بلندى باشد كه از دور اهل آن ديده شود ، يا بقدرى گود باشد كه اگر انسان كمى دور شود اهل آن را نبيند كسى كه از اهالى آن شهر مسافرت مىكند ، وقتى باندازه‌اى دور شود كه اگر آن شهر در زمين هموار بود ، اهلش از آنجا ديده نمىشد ، بايد نماز خود را شكسته بخواند . و نيز اگر پستى و بلندى راه بيشتر از معمول باشد بايد ملاحظه معمول را بنمايد .
( مسأله 1330 ) : اگر از محلى مسافرت كند كه اهل ندارد ، وقتى به جائى برسد كه اگر آن محل اهل داشت ، از آنجا ديده نمىشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .

284