چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند ، بايد بنا را بر كمتر بگذارد مثلا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت ، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است . و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند ، مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت به هر طرف شك عمل كند ، نمازش صحيح است .
( مسأله 1203 ) : كم شدن ركن نافله را باطل مىكند ، ولى زياد شدن ركن آن را باطل نمىكند . پس اگر يكى از كارهاى نافله را فراموش كند و موقعى يادش بيايد كه مشغول ركن بعد از آن شده بايد آن كار را انجام دهد و دوباره آن ركن را بجا آورد ، مثلا اگر در بين ركوع يادش بيايد كه سوره حمد را نخوانده بايد برگردد و حمد را بخواند و دوباره به ركوع رود .
( مسأله 1204 ) : اگر در يكى از كارهاى نافله شك كند ، خواه ركن باشد يا غير ركن ، چنانچه محل آن نگذشته ، بايد بجا آورد ، و اگر محل آن گذشته به شك خود اعتنا نكند .
( مسأله 1205 ) : اگر در نماز مستحبى دو ركعتى گمانش به سه ركعت يا بيشتر برود ، بايد اعتنا نكند ، و نمازش صحيح است . و اگر گمانش به دو ركعت يا كمتر برود ، بايد بنابر احتياط واجب به همان گمان عمل كند ، مثلا اگر گمانش به يك ركعت مىرود ، بايد احتياطا يك ركعت ديگر بخواند .
( مسأله 1206 ) : اگر در نماز نافله كارى كند كه براى آن در نماز واجب سجده سهو واجب مىشود ، يا يك سجده را فراموش نمايد ، لازم نيست بعد از نماز ، سجده سهو يا قضاى سجده را بجا آورد .
( مسأله 1207 ) : اگر شك كند كه نماز مستحبى را خوانده يا نه ، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار وقت معين نداشته باشد بنا بگذارد كه نخوانده است ، و همچنين است اگر مثل نافله يوميه وقت معين داشته باشد

259