ترك كند ، نمازش صحيح است .
( مسأله 968 ) : واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين كند كه تكبير را در حال ايستادن گفته است .
( مسأله 969 ) : اگر ركوع را فراموش كند ، و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده ، بايد بايستد و به ركوع رود ، و اگر بدون اين كه بايستد به حال خميدگى به ركوع برگردد ، چون قيام متصل به ركوع را بجا نياورده كفايت نمىكند .
( مسأله 970 ) : موقعى كه براى تكبيرة الاحرام يا قرائت ايستاده است ، بايد بدن را حركت ندهد و به طرفى خم نشود ، و بنابر احتياط لازم در حال اختيار به جائى تكيه نكند ، ولى اگر از روى ناچارى باشد اشكال ندارد .
( مسأله 971 ) : اگر موقعى كه ايستاده ، از روى فراموشى بدن را حركت دهد ، يا به طرفى خم شود ، يا به جائى تكيه كند اشكال ندارد .
( مسأله 972 ) : احتياط واجب آنست كه در موقع ايستادن ، هر دو پا روى زمين باشد ، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد ، و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد .
( مسأله 973 ) : كسى كه مىتواند درست بايستد ، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد كه ايستادن بر او صدق نكند نمازش باطل است و هم چنين است بنابر احتياط لازم اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد كه به حال ايستادن معمولى نباشد .
( مسأله 974 ) : موقعى كه انسان در نماز مشغول خواندن چيزى از اذكار واجب است بايد بدنش آرام باشد ، و همچنين بنابر احتياط لازم وقتى كه مشغول چيزى از اذكار مستحب مىباشد ، و در موقعى كه مىخواهد كمى جلو يا عقب رود ، يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد ، بايد چيزى نگويد .

209