وقت باقى است يا مأيوس از بر طرف شدن آن باشد مىتواند در اول وقت تيمم كند و نماز بخواند ، ولى اگر مأيوس نباشد بايد صبر كند تا عذرش بر طرف شود و چنانچه عذر او بر طرف نشد ، در آخر وقت نماز بخواند ، و لازم نيست بقدرى صبر كند كه فقط بتواند كارهاى واجب نماز را انجام دهد ، بلكه اگر براى مستحبات نماز نيز مانند اذان و اقامه و قنوت اگر وقت دارد مىتواند تيمم كند ، و نماز را با آن مستحبات بجا آورد . و در عذرهاى ديگر غير از موارد تيمم اگر چه مأيوس نباشد كه عذر او بر طرف شود جايز است اول وقت نماز بخواند ، ولى چنانچه در اثناء وقت عذرش بر طرف گردد لازم است اعاده نمايد .
( مسأله 761 ) : كسى كه مسائل نماز و شكيات و سهويات را نمىداند و احتمال مىدهد كه يكى از اينها در نماز پيش آيد ، و بواسطه ياد نگرفتن مخالفت حكم الزامى نمايد بايد براى ياد گرفتن اينها نماز را از اول وقت تأخير بيندازد ، ولى اگر به اميد آن كه بر وجه صحيح نماز را انجام دهد در اول وقت مشغول نماز شود ، پس اگر در نماز مسأله‌اى كه حكم آن را نمىداند پيش نيايد ، نماز او صحيح است ، و اگر مسأله‌اى كه حكم آن را نمىداند پيش آيد ، جايز است به يكى از دو طرفى كه احتمال مىدهد عمل نمايد و نماز را تمام كند . ولى بعد از نماز بايد مسأله را بپرسد كه اگر نمازش باطل بوده ، دوباره بخواند ، و اگر صحيح بوده اعاده لازم نيست .
( مسأله 762 ) : اگر وقت نماز وسعت دارد و طلبكار هم طلب خود را مطالبه مىكند ، در صورتى كه ممكن است ، بايد اول قرض خود را بدهد ، بعد نماز بخواند ، و همچنين است اگر كار واجب ديگرى كه بايد فورا آن را بجا آورد پيش آمد كند . مثلا ببيند مسجد نجس است بايد اول مسجد را تطهير كند ، بعد نماز بخواند ، و چنانچه در هر دو صورت اول نماز بخواند معصيت كرده ، ولى نماز او صحيح است .

168