( مسأله 494 ) : زنى كه عادت وقتيه دارد اگر در وقت عادت خود يا دو سه روز پيش از عادت خون ببيند بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض گفته شد رفتار نمايد و تفصيل اين مطلب در مسأله ( 486 ) گذشت ، و اما در غير اين دو صورت - مثل اين كه آن قدر زودتر از عادتش خون ببيند كه نگويند عادتش جلو افتاده بلكه بگويند در غير وقت خود خون ديده و يا آن كه بعد از گذشت وقت عادتش خون ببيند - چنانچه آن خون داراى نشانه‌هاى حيض باشد بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض گفته شد رفتار نمايد ، و هم چنين اگر داراى نشانه‌هاى حيض نباشد ولى بداند كه آن خون سه روز ادامه پيدا مىكند ، و اگر نداند كه سه روز ادامه پيدا مىكند يا نه احتياط واجب آنست كه هم كارهائى كه بر مستحاضه واجب است انجام دهد و هم كارهائى كه بر حائض حرام است ترك نمايد .
( مسأله 495 ) : زنى كه عادت وقتيه دارد اگر در وقت عادت خود خون ببيند و مقدار آن خون بيش از ده روز باشد و نتواند مقدار حيض را بواسطه نشانه‌هاى آن تشخيص دهد احوط آنست كه عادت بعضى از خويشان خود را حيض قرار دهد چه پدرى باشد و چه مادرى زنده باشد يا مرده ولى به دو شرط :
( ( اول ) ) آن كه نداند مقدار عادت او مخالف با مقدار حيض خودش مىباشد ، مثل آن كه خودش در زمان جوانى و قوت مزاج باشد و آن زن نزديك به سن يأس باشد كه مقدار عادت معمولا كم مىشود و همچنين در عكس اين صورت .
( ( دوم ) ) آن كه نداند مقدار عادت آن زن با مقدار عادت ديگر خويشانش كه داراى شرط اول هستند تفاوت دارد ، ولى اگر مقدار تفاوت بسيار كم باشد كه حساب نشود ضرر ندارد ، و همچنين است حكم زنى كه عادت وقتيه دارد و در وقت به كلى خون نبيند و لكن در غير آن وقت خونى ببيند كه بيشتر از ده روز

104