بيرون آمدن غائط خوددارى كند ، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد ، و احتياط واجب آنست كه اگر مشقت ندارد ، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد .
( مسأله 319 ) : كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كند ، در صورتى كه ممكن باشد به مقدار نماز از خارج شدن بول يا غائط جلوگيرى نمايد بهتر آنست كه جلوگيرى نمايد ، اگر چه خرج داشته باشد ، بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود ، بهتر آنست كه خود را معالجه نمايد .
( مسأله 320 ) : كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كند ، بعد از آن كه مرض او خوب شد ، لازم نيست نمازهائى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد . ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود ، بايد بنابر احتياط لازم نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند .
( مسأله 321 ) : اگر كسى مرضى دارد كه نمىتواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند ، بايد بوظيفه كسانى كه نمىتوانند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كنند عمل نمايد .
چيزهائى كه بايد براى آنها وضو گرفت ( مسأله 322 ) : براى شش چيز وضو گرفتن واجب است : ( ( اول ) ) بارى نمازهاى واجب غير از نماز ميت . و در نمازهاى مستحب وضو شرط صحت است . ( ( دوم ) ) براى سجده و تشهد فراموش شده ، اگر بين آنها و نماز حدثى از او سر زده مثلا بول كرده باشد ، ولى براى سجده سهو واجب نيست وضو بگيرد . ( ( سوم ) ) براى طواف واجب خانه كعبه كه جزء حج يا عمره باشد .
( ( چهارم ) ) اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد . ( ( پنجم ) ) اگر

67