باشد كه به طلاق دادن راضى شود بلكه اگر چيزى هم به شوهر ندهد ولى طلاق به تقاضاى زن باشد ، باز هم ارث بردنش اشكال دارد ( سوم ) شوهر در مرضى كه در آن مرض زن را طلاق داده ، بواسطه آن مرض يا به جهت ديگرى بميرد ، پس اگر از آن مرض خوب شود و به جهت ديگرى از دنيا برود ، زن از او ارث نمىبرد .
< / السؤال = 12940 > < / السؤال = 12939 > < / السؤال = 12418 > < / السؤال = 12417 > < / السؤال = 12416 > < السؤال = 12958 > ( مسأله 2787 ) لباسى كه مرد براى پوشيدن زن خود گرفته اگر چه زن آن را پوشيده باشد ، بعد از مردن شوهر جزء مال شوهر است .
< / السؤال = 12958 > < السؤال = 12789 > < السؤال = 12793 > < السؤال = 12795 > < السؤال = 12797 > < السؤال = 12798 > < السؤال = 12804 > مسائل متفرقه ارث ( مسأله 2788 ) قرآن و انگشتر و شمشير ميت و لباسهائى را كه پوشيده مال پسر بزرگتر است ، و اگر ميت از سه چيز اول بيشتر از يكى دارد ، مثلا دو قرآن يا دو انگشتر دارد ، احتياط واجب آن است كه پسر بزرگتر در آنها با ورثه ديگر صلح كند .
< / السؤال = 12804 > < / السؤال = 12798 > < / السؤال = 12797 > < / السؤال = 12795 > < / السؤال = 12793 > < / السؤال = 12789 > < السؤال = 12800 > ( مسأله 2789 ) اگر پسر بزرگ ميت ، بيش از يكى باشد مثلا از دو زن او در يك وقت دو پسر به دنيا آمده باشند ، بايد لباس و قرآن و انگشترى و شمشير ميت را بطور مساوى بين خودشان قسمت كنند .
< / السؤال = 12800 > < السؤال = 12809 > ( مسأله 2790 ) اگر ميت قرض داشته باشد ، چنانچه قرضش به اندازه مال او يا زيادتر باشد ، بايد چهار چيزى هم كه مال پسر بزرگتر است و در مسأله پيش گفته شد ، به قرض او بدهند و اگر قرضش كمتر از مال او باشد ، بايد از آن چهار چيزى هم كه به پسر بزرگتر مىرسد ، به نسبت به قرض او بدهند مثلا اگر همه دارائى او شصت تومان است و به مقدار بيست تومان آن از چيزهائى است كه مال پسر بزرگتر است و سى تومان هم قرض دارد ، پسر بزرگ بايد به مقدار ده تومان از آن چهار چيز را بابت قرض ميت بدهد .
< / السؤال = 12809 > < السؤال = 12632 > < السؤال = 12634 > ( مسأله 2791 ) مسلمان از كافر ارث مىبرد ولى كافر اگر چه پدر يا پسر ميت مسلمان باشد از او ارث نمىبرد .
< / السؤال = 12634 > < / السؤال = 12632 > < السؤال = 12656 > < السؤال = 12657 > < السؤال = 12668 > ( مسأله 2792 ) اگر كسى يكى از خويشان خود را عمدا و به ناحق

510