مسأله 325 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دستها باشد و روى آن باز باشد و آب ريختن روى آن ضرر داشته باشد ، اگر اطراف آن را بشويد كافى است ولى چنانچه كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد ، بهتر آن است كه دست تر بر آن بكشد و بعد پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تر را روى پارچه هم بكشد . و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمىشود آب كشيد ، بايد اطراف زخم را به طورى كه در وضو گفته شد ، از بالا به پائين بشويد و بنابر احتياط مستحب پارچه پاكى روى زخم بگذارد و دست تر روى آن بكشد ، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نيست شستن اطراف زخم كافى است و در هر صورت تيمم لازم نيست .
مسأله 326 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها باشد و روى آن باز باشد ، چنانچه نتواند آن را مسح كند ، بايد پارچه پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با ترى آب وضو كه در دست مانده مسح كند ، و بنابر احتياط مستحب تيمم هم بنمايد ، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد ، بايد بجاى وضو تيمم كند و بهتر است يك وضو بدون مسح هم بگيرد .
مسأله 327 - اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد ، چنانچه باز كردن آن ممكن است و زحمت و مشقت هم ندارد و آب هم براى آن ضرر ندارد ، بايد روى آن را باز كند و وضو بگيرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد ، يا جلوى سر و روى پاها .
مسأله 328 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت يا دستها باشد و بشود روى آن را باز كرد ، چنانچه ريختن آب روى آن ضرر دارد و كشيدن دست تر ضرر ندارد ، واجب است دست تر روى آن بكشد .
مسأله 329 - اگر نمىشود روى زخم را باز كرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته پاك است و رسانيدن آب به زخم ممكن است و ضرر و زحمت و مشقت هم ندارد ، بايد آب را به روى زخم برساند ، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم بدون زحمت و مشقت ممكن باشد ، بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند ، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر دارد ، يا آن كه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست ، يا زخم نجس است و نمىشود آن را آب كشيد ، بايد اطراف زخم را بشويد ، و اگر جبيره پاك است روى آن را مسح كند ، و اگر جبيره نجس است يا نمىشود روى آن را دست تر كشيد ، مثلا دوائى است كه بدست مىچسبد ، پارچه پاكى را بطورى كه جزء جبيره حساب شود ، روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد ، و

43