مسأله 2810 - اگر معاشرت و مراوده علماء اعلام با ظلمه ، خالى از مصلحت راجحه ملزمه باشد ، نبايد معاشرت كنند ، زيرا اين امر موجب اتهام آنها خواهد شد .
مسأله 2811 - اگر ارتباط علماء اعلام با ظلمه ، موجب تقويت آنها شود يا موجب تبرئه آنها پيش افراد بىاطلاع شود ، يا موجب جرأت آنها گردد ، يا موجب هتك مقام علم شود ، واجب است ترك آن .
مسأله 2812 - كسانى كه ترويج مقاصد ظلمه را مىكنند و كمك به جشنها و معاصى و ظلم آنها مىكنند از قبيل بعض تجار و كسبه ، لازم است بر مسلمانان كه آنها را نهى كنند ، و اگر تأثير نكرد ، از آنها اعراض كنند و با آنها معاشرت و معامله نكنند .
مسأله 2813 - مرتبه دوم از امر به معروف و نهى از منكر ، امر و نهى به زبان است ، پس با احتمال تأثير و حصول ساير شرايط گذشته ، واجب است اهل معصيت را نهى كنند ، و تارك واجب را امر كنند به آوردن واجب .
مسأله 2814 - اگر احتمال بدهد كه با موعظه و نصيحت ، معصيت كار ترك مىكند معصيت را ، لازم است اكتفا به آن ، و نبايد از آن تجاوز كند .
مسأله 2815 - اگر مىداند كه نصيحت تأثير ندارد ، واجب است با احتمال تأثير امر و نهى الزامى كند ، و اگر تأثير نمىكند مگر با تشديد در گفتار و تهديد بر مخالفت ، لازم است لكن بايد از دروغ و معصيت ديگر احتراز شود .
مسأله 2816 - جايز نيست براى جلوگيرى از معصيت ، ارتكاب معصيت مثل فحش و دروغ و اهانت ، مگر آن كه معصيت ، از چيزهائى باشد كه مورد اهتمام شارع مقدس باشد و راضى نباشد به آن به هيچ وجه ، مثل قتل نفس محترمه ، در اين صورت بايد جلوگيرى كند به هر نحو ممكن است .
مسأله 2817 - اگر عاصى ترك معصيت نمىكند مگر به جمع ما بين مرتبه اولى و ثانيه از انكار ، واجب است جمع به اين كه هم از او اعراض كند ، و ترك معاشرت نمايد و با چهره عبوس با او ملاقات كند ، و هم او را امر به معروف كند لفظا و نهى كند لفظا .
مسأله 2818 - مرتبه سوم توسل به زور و جبر است ، پس اگر بداند يا اطمينان داشته باشد كه ترك منكر نمىكند يا واجب را بجا نمىآورد مگر با اعمال زور و جبر ، واجب است لكن بايد تجاوز از قدر لازم نكند .
مسأله 2819 - اگر ممكن شود جلوگيرى از معصيت به اين كه بين شخص و معصيت حائل شود و با اين نحو مانع از معصيت شود ، لازم است اقتصار به آن اگر محذور آن كمتر از

401