اگر خودش نمىتواند بدهد ، يا موقع دادن بدهى او نرسيده ، بايد وصيت كند و بر وصيت شاهد بگيرد ، ولى اگر بدهى او معلوم باشد ، و اطمينان دارد كه ورثه مىپردازند وصيت كردن لازم نيست .
مسأله 2701 - كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است بايد فورا بدهد و اگر نمىتواند چنانچه از خودش مال دارد ، يا احتمال مىدهد كسى آنها را ادا نمايد ، بايد وصيت كند و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد .
مسأله 2702 - كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر نماز و روزه قضا دارد ، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند ، بلكه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد كسى بدون آن كه چيزى بگيرد آنها را انجام مىدهد ، باز هم واجب است وصيت نمايد ، و اگر قضاى نماز و روزه او به تفصيلى كه در صفحه 189 و 190 گفته شد ، بر پسر بزرگترش واجب باشد ، بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او بجا آوردند .
مسأله 2703 - كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر مالى پيش كسى دارد يا در جائى پنهان كرده است كه ورثه نمىدانند ، چنانچه بواسطه ندانستن ، حقشان از بين برود ، بايد به آنان اطلاع دهد و لازم نيست براى بچه‌هاى صغير خود قيم و سرپرست معين كند ، ولى در صورتى كه بدون قيم مالشان از بين مىرود ، يا خودشان ضايع مىشوند ، بايد براى آنان قيم امينى معين نمايد .
مسأله 2704 - وصى بايد مسلمان و بالغ و عاقل و مورد اطمينان باشد .
مسأله 2705 - اگر كسى چند وصى براى خود معين كند ، چنانچه اجازه داده باشد كه هر كدام به تنهائى به وصيت عمل كنند . لازم نيست در انجام وصيت از يكديگر اجازه بگيرند و اگر اجازه نداده باشد ، چه گفته باشد كه همه با هم به وصيت عمل كنند ، يا نگفته باشد ، بايد با نظر يكديگر به وصيت عمل نمايند ، و اگر حاضر نشوند كه با يكديگر به وصيت عمل كنند ، و در تشخيص مصلحت اختلاف داشته باشند در صورتى كه تأخير و مهلت دادن علت شود كه عمل به وصيت معطل بماند ، حاكم شرع آنها را مجبور مىكند كه تسليم نظر كسى شوند كه صلاح را تشخيص دهد و اگر اطاعت نكنند ، به جاى آنان ديگران را معين مىنمايد و اگر يكى از آنان قبول نكرد يك نفر ديگر را بجاى او تعيين مىنمايد .
مسأله 2706 - اگر انسان از وصيت خود برگردد مثلا بگويد ثلث مالش را به كسى بدهند ، بعد بگويد به او ندهند وصيت باطل مىشود ، و اگر وصيت خود را تغيير دهد ، مثل آن كه قيمى براى بچه‌هاى خود معين كند بعد ديگرى را به جاى او قيم نمايد ، وصيت اولش

382