چيزى را كه به او داده بابت زكات حساب نكند .
مسأله 1939 - كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد اگر چه فقير نباشد ، انسان مىتواند طلبى را كه از او دارد ، بابت زكات حساب كند .
مسأله 1940 - مسافرى كه خرجى او تمام شده ، يا مركبش از كار افتاده ، چنانچه سفر او سفر معصيت نباشد و نتواند با قرض كردن يا فروختن چيزى خود را به مقصد برساند ، اگر چه در وطن خود فقير نباشد ، مىتواند زكات بگيرد . ولى اگر بتواند در جاى ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزى مخارج سفر خود را فراهم كند ، فقط به مقدارى كه به آنجا برسد ، مىتواند زكات بگيرد .
مسأله 1941 - مسافرى كه در سفر درمانده شده و زكات گرفته بعد از آن كه به وطنش رسيد ، اگر چيزى از زكات زياد آمده باشد ، در صورتى كه بدون مشقت نتواند بقيه را به صاحب مال يا نائب او برساند بايد آن را به حاكم شرع بدهد و بگويد آن چيز زكات است .
شرايط كسانى كه مستحق زكاتند مسأله 1942 - كسى كه زكات مىگيرد بايد شيعه دوازده امامى باشد و اگر از راه شرعى شيعه بودن كسى ثابت و به او زكات بدهد ، و زكات تلف شود بعد معلوم شود شيعه نبوده لازم نيست دوباره زكات بدهد .
مسأله 1943 - اگر طفل يا ديوانه‌اى از شيعه فقير باشد ، انسان مىتواند به ولى او زكات بدهد ، به قصد اين كه آنچه را مىدهد ملك طفل يا ديوانه باشد .
مسأله 1944 - اگر به ولى طفل و ديوانه دسترسى ندارد ، مىتواند خودش يا به وسيله يك نفر امين زكات را به مصرف طفل يا ديوانه برساند و بايد موقعى كه زكات به مصرف آنان مىرسد نيت زكات كنند .
مسأله 1945 - به فقير كه گدائى مىكند ، مىشود زكات داد ، ولى به كسى كه زكات را در معصيت مصرف مىكند نمىشود زكات داد .
مسأله 1946 - به كسى كه معصيت كبيره را آشكارا به جا مىآورد ، احتياط واجب آن است كه زكات ندهند .
مسأله 1947 - به كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد اگر چه مخارج او بر انسان واجب باشد ، مىشود زكات داد . ولى اگر زن براى خرجى خودش قرض كرده باشد شوهر نمىتواند بدهى او را از زكات بدهد بلكه اگر كس ديگرى هم كه مخارج او

259