مسأله 1833 - اگر كافر ذمى صغير باشد و ولى او برايش زمينى بخرد احتياط واجب آن است كه بعد از بلوغ خمس زمين را از او بگيرند .
مصرف خمس مسأله 1834 - خمس را بايد دو قسمت كنند : يك قسمت آن سهم سادات است ، بنابر احتياط واجب بايد با اذن مجتهد جامع الشرايط به سيد فقير ، يا سيد يتيم ، يا به سيدى كه در سفر درمانده شده بدهند و نصف ديگر آن سهم امام عليه السلام است كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرايط بدهند يا به مصرفى كه او اجازه مىدهد برسانند . ولى اگر انسان بخواهد سهم امام را به مجتهدى كه از او تقليد نمىكنند بدهد ، در صورتى به او اذن داده مىشود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد مىكند ، سهم امام را به يك طور مصرف مىكنند .
مسأله 1835 - سيد يتيمى كه به او خمس مىدهند ، بايد فقير باشد ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده ، اگر در وطنش فقير هم نباشد مىشود خمس داد .
مسأله 1836 - به سيدى كه در سفر درمانده شده ، اگر سفر او سفر معصيت باشد ، نبايد خمس بدهند .
مسأله 1837 - به سيدى كه عادل نيست مىشود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست ، نبايد خمس بدهند .
مسأله 1838 - به سيدى كه معصيت كار است ، اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد ، نمىشود خمس داد و به سيدى هم كه آشكارا معصيت مىكند ، اگر چه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد ، بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند .
مسأله 1839 - اگر كسى بگويد سيدم نمىشود به او خمس داد مگر آن كه دو نفر عادل ، سيد بودن او را تصديق كنند يا در بين مردم به طورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است .
مسأله 1840 - به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد سيد است ، اگر چه انسان به سيد بودن او يقين نداشته باشد مىشود خمس داد .
مسأله 1841 - كسى كه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد به او خمس بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند ، ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد ، جايز است انسان خمس به آن زن بدهد كه به مصرف آنان برساند .
مسأله 1842 - اگر مخارج سيدى كه زوجه انسان نيست بر انسان واجب باشد بنابر

243