مسأله 137 - گذاشتن قرآن روى عين نجس مانند خون و مردار اگر چه آن عين نجس خشك باشد حرام است ، و برداشتن قرآن از روى آن واجب مىباشد .
مسأله 138 - نوشتن قرآن با مركب نجس اگر چه يك حرف آن باشد حرام است . و اگر نوشته شود بايد آن را آب بكشند ، يا بواسطه تراشيدن و مانند آن كارى كنند كه از بين برود .
مسأله 139 - احتياط واجب آن است كه از دادن قرآن به كافر خوددارى كنند ، و اگر قرآن دست او است در صورت امكان از او بگيرند .
مسأله 140 - اگر ورق قرآن يا چيزى كه احترام آن لازم است - مثل كاغذى كه اسم خدا يا پيغمبر يا امام بر آن نوشته شده - در مستراح بيفتد بيرون آوردن و آب كشيدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است ، و اگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد بايد به آن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده است . و نيز اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممكن نباشد بايد تا وقتى كه يقين نكرده‌اند به كلى از بين رفته به آن مستراح نروند .
مسأله 141 - خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است و نيز خورانيدن عين نجس به اطفال در صورتى كه ضرر داشته باشد حرام مىباشد ، بلكه اگر ضرر هم نداشته باشد بايد از آن خوددارى كنند ، ولى خوراندن غذاهائى كه نجس شده است به اطفال حرام نيست .
مسأله 142 - فروختن و عاريه دادن چيز نجسى كه مىشود آن را آب كشيد اگر نجس بودن آن را به طرف نگويند اشكال ندارد ، ولى چنانچه انسان بداند كه عاريه گيرنده و خريدار آن را در خوردن و آشاميدن استعمال مىكند بايد نجاستش را به او بگويند .
مسأله 143 - اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مىخورد يا با لباس نجس نماز مىخواند لازم نيست به او بگويد .
مسأله 144 - اگر جائى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مىشوند با رطوبت بجاى نجس رسيده است لازم نيست به آنان بگويد .
مسأله 145 - اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است ، بايد به مهمانها بگويد ، اما اگر يكى از مهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد ، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه مىداند كه به واسطه نگفتن خود او هم نجس مىشود بايد بعد از غذا به آنان بگويد .
مسأله 146 - اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود اگر بداند كه صاحبش آن چيز

19