هشت فرسخ برود ، پس كسى كه از شهر بيرون مىرود و مثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند ، سفر هشت فرسخى برود چنانچه اطمينان دارد كه رفيق پيدا مىكند ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر اطمينان ندارد ، بايد تمام بخواند .
مسأله 1283 - كسى كه قصد هشت فرسخ دارد ، اگر چه در هر روز مقدار كمى راه برود وقتى به جائى برسد كه ديوار شهر را نبيند و اذان آن را نشنود بايد نماز را شكسته بخواند .
ولى اگر در هر روز مقدار خيلى كمى راه برود كه نگويند مسافر است ، بايد نمازش را تمام بخواند و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند .
مسأله 1284 - كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، مانند نوكرى كه با آقاى خود مسافرت مىكند چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است ، بايد نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1285 - كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، اگر بداند يا گمان داشته باشد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1286 - كسى كه در سفر به اختيار ديگريست ، اگر شك دارد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود يا نه ، بايد نماز را شكسته بخواند . و نيز اگر شك او از اين جهت است كه احتمال مىدهد مانعى براى سفر او پيش آيد ، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا نباشد بايد نمازش را شكسته بخواند .
شرط سوم آن كه در بين راه از قصد خود برنگردد ، پس اگر پيش از رسيدن به چهار فرسخ از قصد خود برگردد يا مردد شود ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1287 - اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود ، چنانچه تصميم داشته باشد كه همانجا بماند يا بعد از ده روز برگردد ، يا در برگشتن و ماندن مردد باشد ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1288 - اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود و تصميم داشته باشد كه برگردد بايد نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1289 - اگر براى رفتن به محلى حركت كند و بعد از رفتن مقدارى از راه بخواهد جاى ديگرى برود ، چنانچه از محل اولى كه حركت كرده تا جايى كه مىخواهد برود ، هشت فرسخ باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1290 - اگر پيش از آن كه به هشت فرسخ برسد ، مردد شود كه بقيه راه را برود يا نه ، و در موقعى كه مردد است راه نرود و بعد تصميم بگيرد كه بقيه راه را برود ، بايد تا آخر مسافرت نماز را شكسته بخواند .

176