مسأله 1201 - اگر يكى از شكهائى كه نماز احتياط براى آنها واجب است در نماز پيش آيد ، چنانچه انسان نماز را تمام كند و بدون خواندن نماز احتياط نماز را از سر بگيرد معصيت كرده است . پس اگر پيش از انجام كارى كه نماز را باطل مىكند نماز را از سر گرفته ، نماز دومش هم باطل است و اگر بعد از انجام كارى كه نماز را باطل مىكند ، مشغول نماز شده نماز دومش صحيح است .
مسأله 1202 - وقتى يكى از شكهاى صحيح براى انسان پيش آيد چنان كه گفته شد ، بايد فورا فكر كند ولى اگر چيزهائى كه به واسطه آنها ممكن است يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا شود ، از بين نمىرود ، چنانچه كمى بعد فكر كند اشكال ندارد ، مثلا اگر در سجده شك كند مىتواند تا بعد از سجده فكر كردن را تأخير بيندازد .
مسأله 1203 - اگر اول گمانش به يك طرف بيشتر باشد ، بعد دو طرف در نظر او مساوى شود ، بايد به دستور شك عمل نمايد . و اگر اول دو طرف در نظر او مساوى باشد و به طرفى كه وظيفه او است بنا بگذارد ، بعد گمانش به طرف ديگر برود ، بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند .
مسأله 1204 - كسى كه نمىداند گمانش به يك طرف بيشتر است يا هر دو طرف در نظر او مساوى است بايد احتياط كند و در هر مورد احتياط ، بطور مخصوصى است كه در كتابهاى مفصل گفته شده است .
مسأله 1205 - اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدى داشته كه مثلا دو ركعت خوانده يا سه ركعت و بنا را بر سه گذاشته ولى نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده يا هر دو طرف در نظر او مساوى بوده بايد نماز احتياط را بخواند .
مسأله 1206 - اگر موقعى كه تشهد مىخواند ، يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه و در همان موقع يكى از شكهائى كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مىباشد ، براى او پيش آيد مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت ، بايد به دستور آن شك عمل كند و بنابر احتياط واجب نمازش را هم دوباره بخواند .
مسأله 1207 - اگر پيش از آن كه مشغول تشهد شود ، يا در ركعتهائى كه تشهد ندارد پيش از ايستادن ، شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه ، و در همان موقع يكى از شكهائى كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است ، برايش پيش آيد نمازش باطل است .
مسأله 1208 - اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند و يادش بيايد كه دو سجده از ركعت پيش بجا نياورده نمازش باطل است .

166