در آن ، پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مىكند ، خود را حفظ نمايد ، و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد ، و نيز كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند ، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد . و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد ، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد .
مسأله 314 - كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند در صورتى كه ممكن باشد و مشقت و زحمت و خوف ضرر نداشته باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد . اگر چه خرج داشته باشد . بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود ، احتياط واجب آنست كه خود را معالجه نمايد .
مسأله 315 - كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند ، بعد از آن كه مرض او خوب شد ، لازم نيست نمازهائى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد . ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود ، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند .
چيزهائى كه بايد براى آنها وضو گرفت مسأله 316 - براى شش چيز بايد وضو گرفت : اول براى نمازهاى واجب غير از نماز ميت . دوم براى سجده و تشهد فراموش شده ، اگر بين آنها و نماز حدثى از او سر زده مثلا بول كرده باشد . سوم براى طواف واجب خانه كعبه . چهارم اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد . پنجم اگر نذر كرده باشد كه جائى از بدن خود را به خط قرآن برساند .
ششم براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده يا بيرون آوردن آن از مستراح و مانند آن ، در صورتى كه مجبور باشد دست يا جاى ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند ، ولى چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بىاحترامى به قرآن باشد بايد بدون اين كه وضو بگيرد ، قرآن را از مستراح و مانند آن بيرون آورد ، يا اگر نجس شده آب بكشد و تا ممكن است از دست گذاشتن به خط قرآن خوددارى كند .
مسأله 317 - مس نمودن خط قرآنى ، يعنى رساندن جائى از بدن به خط قرآن براى كسى كه وضو ندارد حرام است . ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگر ترجمه كنند مس آن اشكال ندارد .
مسأله 318 - جلوگيرى بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست ، ولى اگر مس

41