مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد مسأله 848 - در سه صورت كه تفصيل آنها بعدا گفته مىشود ، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد ، نماز او صحيح است : اول آن كه بواسطه زخم يا جراحت يا دملى كه در بدن او است لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد . دوم آن كه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم ( كه تقريبا به اندازه يك اشرفى مىشود ) به خون آلوده باشد . سوم آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند ، و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد ، نماز او صحيح است . اول آن كه لباسهاى كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد ، دوم آن كه لباس زنى كه پرستار بچه است نجس شده باشد و احكام اين پنج صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مىشود .
مسأله 849 - اگر در بدن يا لباس نمازگزار ، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد ، چنانچه طورى است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براى بيشتر مردم يا براى خصوص او سخت است ، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است ، مىتواند با آن خون نماز بخواند و همچنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده يا دوائى كه روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده ، در بدن يا لباس او باشد .
مسأله 850 - اگر خون بريدگى و زخمى كه به زودى خوب مىشود و شستن آن آسان است ، در بدن يا لباس نمازگزار باشد ، نماز او باطل است .
مسأله 851 - اگر جائى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد ، به رطوبت زخم نجس شود ، جايز نيست با آن نماز بخواند . ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مىشود ، به رطوبت آن نجس شود ، نماز خواندن با آن مانعى ندارد .
مسأله 852 - اگر از توى دهان و بينى و مانند اينها خونى به بدن يا لباس برسد ، احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند ، ولى با خون بواسير مىشود نماز خواند اگر چه دانه‌هايش در داخل باشد .
مسأله 853 - كسى كه بدنش زخم است ، اگر در بدن يا لباس خود خونى ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر ، با آن نماز خواندن مانعى ندارد .
مسأله 854 - اگر چند زخم در بدن باشد و بطورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود ، تا وقتى همه خوب نشده‌اند ، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد . ولى اگر بقدرى از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود ، هر كدام كه خوب شد ، بايد براى نماز ، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد .

118