مسأله 90 - كسى كه حج بر او مستقر شده است اگر تمكن از مباشرت در حج را نداشته باشد ، چه به خاطر كسالتى كه اميد به بهبودى آن ندارد ، و يا به خاطر زندانى بودن و يا پيرى و ناتوانى و حرجى بودن اعمال حج براى او ، نايب گرفتن براى انجام حج بر او واجب است ، بلكه در باره كسى كه حج بر او مستقر نشده است ، اگر از نظر مالى در مشكل نمىافتد نايب گرفتن مطابق احتياط است ، اگر چه اميد به زوال عذر هم وجود داشته باشد ، پس اگر عذر تا هنگام مرگ باقى ماند حج نايب مجزى از حج منوب عنه است ، و اگر عذر بر طرف گرديد در صورتى كه قبلا اميد به زوال عذر نداشته است باز هم مجزى از منوب عنه است ، ولى اگر اميد به بهبودى وجود داشته بنابر احتياط پس از رفع عذر ، خود او بايد حج بجا آورد ، و هم چنين است حكم كسى كه قادر بر رفع عذر بوده ، چه حج بر او مستقر شده باشد يا نشده باشد ، و اگر عذر او وقتى بر طرف شود كه منوب عنه توانايى انجام اعمال حج را به طور كامل نداشته باشد حج نايب از طرف او مجزى خواهد بود ، و اگر توانايى انجام حج را دارد بايد خود او حج را بجا آورد ، و رفع عذر كاشف از بطلان اجاره است ، و اگر عذر منوب عنه پس از حركت نايب قبل از احرام مرتفع گردد اجاره باطل ، و حج مجزى نخواهد بود ، اگر چه منوب عنه در آن سال تمكن از مباشرت نسبت به انجام حج را نداشته باشد .

42