اولا : اگر افراد كاروان بفهمند موجب اختلاف شديد و سلب اعتماد و به وسوسه افتادن نسبت به صحت اعمال خودشان مىشود .
ثانيا : اگر براى افراد كاروان نيز بخواهد همين طور عمل كند عادتا امكان ندارد .
ثالثا : اگر اين همه حاجى ايرانى بخواهند در هر گوشه‌اى از منى قربانى كنند ، موجب حساسيت شديد مسئولين و مأمورين عربستان شده ، و مشكلات فراوانى را در پى خواهد داشت ، و شايد حتى در روزهاى سيزدهم به بعد هم كاملا منطقه را كنترل كنند ، و موجب دستگيرى بعض حجاج گردد .
رابعا : شايد اگر تعداد كثيرى از حجاج بخواهند سيزدهم به بعد ذبح كند ، قربانى به اندازه كافى پيدا نشود .
خامسا : اين عمل موجب وهن نسبت به عقائد شيعه و تبليغات بر عليه آنها مىگردد .
حال با توجه به اين مشكلات بفرماييد كه وظيفه سرپرست و يا روحانى كاروان ( با توجه به پاسخ استفتايى كه در اين زمينه فرموده‌ايد : " اگر به كلى در منى ميسر نبود در وادى محسر مجزى است " ) آيا باز هم قربانى خود را براى اين كه در منى واقع شود به تأخير اندازد يا خير ؟ و در صورتى كه به تأخير نيانداخت آيا مجزى است يا خير ؟ و آيا قربانى در هر قسمت از مسلخهاى فعلى جايز است يا خير ؟

323