بنام خداوند حكيم بهداشت در اسلام معنى كلى ترى دارد زيرا انسانى كه اسلام مىشناسد از انسانى كه مورد شناخت طب است ، كلى تر است ، انسان از نظر اسلام موجودى است كه در عوالم بسيارى زندگى مىكند و در آن عوالم سلامت و امنيت مىخواهد از جهات بسيارى علاوه بر امراض جسم دستخوش بيماريها و بلاها است و محتاج بحفظ و پناه مىباشد بهداشت اسلام ضامن حفظ و سلامتى انسان در همه عوالم و از همه جهات است .
در منطق اسلام روح و بدن گرچه دو موجود مستقلى هستند ولى چنان با هم پيوستگى دارند كه سلامت و مرض هر يك در ديگرى مؤثر است بهداشت اسلام حافظ سلامت روح و بدن و هر دو مىباشد پيشوايان اسلام با آنكه خود را طبيبان روحانى معرفى كرده‌اند به جهات تركيبى اين موجود نيز نظر داشته‌اند و دستور ايشان غالبا مركب از آداب ظاهرى و باطنى ( مادى و معنوى است ) يك نمونه از آن احكام حكم طهارت است كه با طهارت معمول در عرف كاملا تفاوت دارد . توجه به غسل و وضو و تيمم و تطهير اشياء از نجاستهاى مختلف و شرايطى كه در مطهريت آب مانند اطلاق و كريت و غيره منظور شده و موضوع نيت كه در بعضى از اقسام طهارت شرط گرديده كافيست كه فرق بهداشت اسلام را با بهداشت معمول روشن گرداند .
انبياء طبيبان روحانى بشرند انسان گر چه مركب از جان و تن است ولى در جاى خود مسلم شده كه واقعيت انسان روان تنها

3