متاسفانه روشن نكرده كه در كجا و چه زمانى آن را يافته است . اين يكى از موارد اندكى است كه كتابي از كتابخانه ابن طاووس را كسى بعد از وفات او ديده است ( مق‌ : - › كتاب خطب لمولانا امير المؤمنين ) . حلى ( مختصر صص 173 ، 206 ) مى گويد : ابن طاووس اين تأليف را از فخار بن معد ( م 630 ) روايت كرده است ; اين مطلب مكمل اطلاعى است كه در اليقين آمده كه بر اساس آن ، ابن طاووس آن را به علاوه از حسين بن احمد السوراوى در جمادى الثاني 607 ، على بن يحيى الخياط در ربيع الاول 609 و از اسعد بن عبد القاهر الاصفهانى در صفر 635 ( اليقين 79 - 80 / 279 - 280 ; مق‌ : باب اول فصل اول ) روايت كرده است . حلى مىافزايد : ابن طاووس در حاشيه نسخه خود مدخل " ابن الجحام " را از نجاشى نوشته است ( مختصر صص 172 - 173 ، 205 - 206 ; در ص 173 بجاى " الكشى " النجاشي بخوانيد ) . ابن طاووس بعدا اين مدخل را در اليقين درج كرده است ( نك‌ : اليقين 79 / 279 ) .
حلى تعداد مجلدات نسخه ابن جحام را مشخص نمى كند اما قابل توجه است كه همه قطعات نقل شده توسط او ، از مجلد دوم اخذ شده است ( اين نقلها از تفسير آيه‌هاى 4 / شعراء ، 82 / نمل ; 85 / قصص ، 21 / سجده ، 81 / زخرف ، 56 / نجم ، 16 / جن و آيه 6 / نازعات اخذ شده است ) . آيا حلى مجلد اول را نيز ديده است ؟ شاهد روشنى بر آن وجود ندارد ; از يك سو عدم نقلى از آن دليلى قوى بر عدم رؤيت آن است ; اما از طرف ديگر چنين مناسب به نظر مى رسد كه مدخلى كه از نجاشى آورده در مجلد اول نوشته شده باشد .
حقيقت هر چه باشد بعد از آن اطلاعى از مجلد اول نسخه ابن طاووس در دسترس نيست . در برابر ممكن است كه مجلد دوم تا دوران صفوي باقى مانده باشد .
شرف الدين على الحسينى الاسترابادي النجفي عالم قرن دهم در تفسير خود با نام " تاويل الايات الظاهره في فضائل العترة الطاهره " بطور وسيعى از تاويل ما نزل نقل مى كند . نقلهايى كه او در تفسير خود بر شانزده سوره نخست آورده به توسط سعد و اليقين مى باشد ( نك‌ : باب دوم فصل ششم ) ، اما از شروع تفسير آية 73 / اسراء او مستقيما از ابن جحام نقل مى كند كه نشانگر آنست كه نسخه اين بخش را در دست داشته است

580