خداوند است . [96] ابن طاووس در نسلهاى بعدى به عنوان " صاحب الكرامات " معروف شد . او خود از حوادث معجزه‌آسايى كه برايش رخ داده مواردى را نقل مى كند . و نيز گزارش شده كه با امام دوازدهم [ ع ] در تماس مستقيم بوده است . [97] گفته مى شود كه علم به اسم اعظم به او اعطاء گرديد اما اجازه اينكه آن را به فرزندانش بياموزد داده نشد .
ابن طاووس به فرزندانش مى گويد كه اسم اعظم همچون مرواريدهاى درخشان در نوشته‌هاى وى پراكنده بوده و آنان با خواندن مكرر آنها مى توانند آن را كشف كنند . [98] ابن طاووس سه برادر داشت اما درباره سن آنها چيزى نمى دانيم . [99] يكى شرف الدين أبو الفضل محمد بود كه در سقوط بغداد در سال 656 كشته شد و اعقابى از خود برجاى نگذاشت . [100] برادر ديگر وى عز الدين الحسن ، دو سال قبل از آن در گذشت . [101] از سه پسر عز الدين در منابع ياد شده است : أبو الحسن سعد الدين موسى كه به عنوان " زاهد "

[96] . كشف صص 123 - 125 . . ابن عنبه نيز ( نجف 1380 ص 191 ) او را صاحب الكرامات مىشناساند . م
[97] . نك‌ : الضايقه 39 / 353 ، مهج الدعوات ص 296 ، روضات 4 / 328 و مواردى كه در : المستدرك چاپ سنگى 3 / 467 - 469 گرد آورى شده است . ابن طاووس در فرج المهموم * برگهاى 174 - پ إلى 176 - ر / [ ند فرج المهموم ص 259 ] درباره تعداد اشخاصى كه حضرت مهدى ( عج ) را ملاقات كرده يا از آن حضرت پيامهايى را دريافت كرده اند ياد مى كند ، ولى در اين عبارت ، او از تجربه‌هاى خود در اين باره چيزى نمى گويد . به اين عبارت در عاملى ، اثبات 7 / 362 - 363 اشاره شده است .
[98] . نامه دانشوران 1 / 163 ( به نقل از آنچه كه احتمالا نقل از متن طولانى عمده ابن عنبه است ) . . همانطور كه مؤلف حدس زده اين عبارت در نسخه خطى عمدة الطالب كبير ( قم كتابخانه آية الله مرعشى بدون ش ) صص 624 - 625 آمده است [ ويقال انه كان يعرف اسم الله الاعظم فيحكى عنه انه قال لولديه : انه استخرت الله مرارا حتى اعلكما اياه فنهيت عن ذلك وانه لمكتوب في كتبي التى في خزانتى فعليكم بمطالعة الكتب ] . م
[99] . مق‌ : ابن عنبه ، عمده صص 156 - 157 ، روضات 1 / 75 .
[100] . الحوادث الجامعه ص 328 ، مصطفى جواد : مورخ العراق ص 400 به نقل از : نسخه خطى العسجد المسبوك فيمن ولى اليمن من الملوك از أبو الحسن الخزرجي ( م 812 ) ، نك‌ : بروكلمان 2 / 235 ، كه ظاهرا منبع او تاريخ ابن الساعي بوده است . مق‌ : الانوار الساطعة ص 176 .
[101] . نك‌ : اعيان ج 23 / 329 - 330 .

35