( عبد الله بن ) المطلب يا محمد بن عبد المطلب ياد كرده است . نجاشى ( متولد 372 ) كه بى واسطه و با واسطه از شيباني نقل كرده ، او را به تخليط در اواخر عمر متهم كرده است .
اگر آنچه را نجاشى در باره ء عناوين بعضى از تأليفات وى آورده مبناى قضاوت قرار دهيم ، ظاهرا زمانى شيباني مرام زيدي را پذيرفته است . اما روشن نيست كه نجاشى به اين دليل وى را متهم كرده باشد . در كتابهاى غير شيعى ، شيباني به جعل حديث به نفع رافضه متهم شده است ( تاريخ بغداد 5 / 467 ) .
نجاشى از كتاب امالي ياد نكرده ، اما از كتاب الدعاء وى ياد كرده كه محتملا همين كتاب باشد . ابن شهرآشوب در مناقب ( 3 / 176 ، 276 ) از امالي نقل كرده است .
همچنين كفعمي زايد در البلد ( ص 502 ) در فهرست منابع از آن ياد كرده است . اين كتاب محتملا در دست هاشم البحراني ( م 1107 ) قرار داشته و وى از آن در كتاب " مدينة المعاجز " ( تهران 1300 ص 273 ) نقل كرده است . عنوان كتاب تنها در كتاب اقبال ص 250 / 18 ومهج 139 آمده است . هر دو مورد از جزء سوم كتاب گرفته شده ; در ساير موارد ، ابن طاووس اين تعبير را به كار مى برد " روينا باسنادنا إلى الشيباني " يا " حث أبو المفضل محمد بن عبد الله " ; اين حتمال وجود دارد كه در اين موارد نيز او از همان " امالي " نقل مى كند . بيشتر موارد نقل شده يا مشتمل برادعيه هستند ( مث‌ : نك‌ : اقبال 250 - 251 / 18 ، 257 - 258 / 22 - 23 . دعاهايى براى هلال ماه رمضان ; اقبال 481 - 484 / 267 - 270 ، دعاى امام على [ ع ] براى ختم قرآن ; مهج الدعوات 139 - 141 ، دعايى كه پيامبر [ ص ] به حضرت فاطمه [ س ] تعليم داد ; مهج الدعوات 143 ، دعايى كه امام حسن [ ع ] در وقت رفتن به ملاقات معاويه خواند . ) يا كيفيت خواندن دعا و ادعيه ويژه را بيان مى كنند . موارد ديگر نيز در باره همين موضع است نظير آنچه در اقبال ص 238 / 10 ، 424 / 195 ، 441 / 212 فضيلت زيارت قبر امام حسين [ ع ] را مورد بحث قرار مى دهد .
31 . * الامالى / أبو جعفر محمد بن الحسن الطوسى ( م 460 ) ذريعه 2 / 313 ش 1248

185