مضايقه را با غياس خلط كرده است ) تكرار شده است ; در هر دو منبع على بن الحسين را غير از يحيى بن الحسين تصور كرده اند ( مق‌ : رياض 5 / 332 - 333 ور ك‌ : ذريعه ) .
عمده ء موارد نقل شده مشتمل بر احاديث نبوى در باره فضايل دعا در مواقع مختلف است . در يك مورد ( اقبال 53 / 582 - 583 ) ابراهيم بن عبد الله بن الحسين مى گويد : او نمى داند آيا برادرش محمد ( نفس زكيه ) همان مهدى موعود است كه خداوند در باره‌اش با پيامبر [ ص ] سخن گفته يانه .
( بطور كلى مق‌ : , Ryckman . J . tr emen ' imamat Zaidite au Y ' Les debuts de L , Van Arendonk . C 1960 , Leiden فهرست اعلام ، ذيل نام ابراهيم بن عبد الله ) . مورد نقل شده ، استناد ابن طاووس به اين نكته است كه اگر چه برخى از حسنىها خود را مهدى مىخوانند مقصود آنها مهدى موعود نبوده است .
آقابزرگ دو احتمال در باره مؤلف الامالى داده ; يكى يحيى بن الحسين بن هارون الحسنى كه در باره او عملا چيزى نمى دانيم جز آنكه او در سال 305 روايت مى كرده ومحتملا زيدي بوده است ( نك‌ : ذريعه 2 / 317 ش 1254 ) . اگر همو مؤلف بوده ، نقلهاى ابن طاووس تنها نقلهاى باقى مانده از كتاب او و نشانه ء نگارش كتاب امالي توسط اوست . اما اين احتمال با ملاحظه ء اين حقيقت كه حديثى در رسالة المضايقة از منصور بن راميش ( المضايقة : رامش ) ( يعنى أبو منصور نيشابورى كه در سال 427 وفات يافت ) نقل شده ، رد مى شود ( تاريخ بغداد 13 / 86 ) ; در اين صورت احتمال دوم باقى مى ماند كه الناطق بالحق أبو طالب بن يحيى بن الحسين بن هارون البطحانى ( م . ح . 424 ) امام زيديان طبرستان بوده است ( نك‌ : index , Qasim , Madelung ) . كتاب الامالى وى ( در بروكلمان نيامده مق‌ : بروكلمان 1 / 507 ذيل 1 / 697 ) با تلخيص قاضى يمنى جعفر بن احمد بن عبد السلام بن ابى يحيى ( م . 573 ) با عنوان " كتاب تيسير المطالب في ( يا : من ) امالي الناطق بالحق ابى طالب ( نسخه ليدن شماره 6353 . Or , و نسخه Ambrosiana , شماره D 465 = شماره كاتولوگ 721 ، Ambrosiana 1571 ج 2 [ نك‌ : O Lofgren .
و Traini . R در كتاب فهرست نسخه‌هاى خطى عربي كتابخانه آمبروزيانا ، Vicenza 1975 - 1981 ] و تعدادى از نسخه ها در مسجد جامع كبير صنعا ; مق‌ : " فهرست

183