آقابزرگ مى گويد : درباره مؤلف چيزى نمى دانيم اما فرض را بر تشيع وى مى گذارد ( نك‌ : اعيان 3 / 464 ) ; مى توان حدس زد كه پدر مؤلف ، أبو الفضل جعفر بن شاذان معروف به شاذويه بوده كه بر اساس گفته ء خطيب ( تاريخ بغداد 7 / 181 ) از أبو حذيفه موسى بن مسعود بصرى ( م 220 ، نك‌ : تهذيب 10 / 370 - 371 ) روايت مى كرده ; همچنانكه أبو عبد الله بن محمد بن مخلد ( متولد 233 ومتوفاى 6 جمادى الثاني 331 ; نك‌ : تاريخ بغداد 3 / 310 - 311 ) از وى روايت مى كند . اگر اين حدس درست باشد ، مؤلف ما احتمالا در ميانه ء قرن سوم مىزيسته . در اقبال 541 - 542 / 325 ، كه به اين كتاب به عنوان " كتاب احمد بن جعفر بن شاذان " اشاره شده مطلبى درباره فضيلت شب عرفه نقل شده است . موردى كه در اقبال آمده از بابى تحت عنوان " شهور العرب " نقل شده است . اين نقل مشتمل بر حديثى از پيامبر [ ص ] است كه شب پانزدهم ذى قعده به عنوان شب مبارك و با فضيلتى توصيف شده است .
6 . * * + عدد سور القرآن و عدد آياته و عدد كلماته و حروفه و نصفه واثلاثه واخماسه واسداسه واسباعه واثمانه واتساعه واعشاره و اجزاء عشرين واجزاء ثلاثين / أبو جعفر محمد بن منصور بن يزيد المرادى ( م . ج . 290 ) سعد السعود 24 ، 278 - 279 .
مؤلف ، زيدي مذهب ، مفسر قرآن ، محدث و مورخ بوده است ( Qasim , Madelung فهرست اعلام ذيل نام وى ; سزگين 1 / 563 وارجاعات همانجا ) . اين كتاب كه به نام " جزء " بدان اشاره شده ( در سعد 278 به اشتباه " جنود " آمده ) ، در فهرست آثار مرادى نيامده است ; ممكن است كه قسمتى از تفسير الكبير يا تفسير الصغير او بوده كه ابن نديم ( ص 244 ) از آنها ياد كرده است . ابن طاووس از صفحه ء نخست نقل كرده كه مشتمل بر تفصيلاتى در باره تعداد آيات ، كلمات و حروف قرآن بوده است ; كلمات " و اجزاء عشرين " در سعد ص 24 نيامده ; در ص 278 بجاى عشرين ، اشتباها " سليم " آمده است .
مجموعه‌اى كه ابن طاووس از آن استفاده كرده داراى كتاب ديگرى نيز از مرادى با نام " اختلاف المصاحف " ( نك‌ : همين فهرست ذيل همين عنوان ) بوده است .

167