محدث قمى در كتب تراجم از آن جمله نقباء البشر 3 : 998 مذكور است . تأليفات زيادى با قلم پر بركت خود نوشته ، نخستين آنها فوائد الرجبيّه است كه در 1315 از روى خط او چاپ شده ، بعد از آن الدرة اليتيمة تتميم الدرّة الثمينة شرح نصاب الصبيان ، در 1316 به چاپ رسيده كه علامه تهرانى نام آن را نصاب الصبيان نوشته ، و گمان كرده‌اند كه آن اولين تأليف او است . آخرين كتاب او هم الكنى والألقاب به عربى در سه جلد ، شرح حال علماء اسلام است كه با كنيه و لقب مشهوراند و آن كتابى است ارزنده با قلمى شيوا در صيدا چاپ شده ، بعدها دو بار در نجف به چاپ رسيده ، ما از چاپ صيداى اين كتاب و هدية الأحباب چاپ نجف كه آن هم در همين موضوع و تأليف محدث قمى است نقل كرده‌ايم . صاحب اعيان الشيعه كه از اين كتاب نقل كرده در 1 : 215 ضمن مصادر كتاب ، نام آن را درست نوشته ، اما در 1 : 217 آن را با هدية الاحباب اشتباه نموده است .
علامه اديب مرحوم شيخ محمد سماوى در عنوان الشرف كه تاريخ منظوم نجف اشرف است و مقارن وفات محدث قمى آن را نظم كرده و با تواريخ ديگر وى در 1360 چاپ شده و علماء مدفونين در آن سرزمين شرافت قرين را به ترتيب تاريخ وفات نامبرده محدث قمى را كه آخرين نفر مذكور در آن منظومه است چنين ياد كرده :
< شعر > والشيخ عباس الرضي القمي * قد جاور النوري بين الجمّ ألّف والتأليف درّ منتظم * فأرّخوا بفقد عبّاس ختم < / شعر > مقصود از ( جاور النوري ) شاگردى و تعلم او نزد محدث نورى و يا اشاره به مدفن او نزديك مدفن او است ، كه در يكى از حجره‌هاى صحن مطهر نجف اشرف به خاك سپرده شده‌اند رحمة اللّه عليهما .

477