جثه‌اى ضعيف مانند يك مشت استخوان بود ، با جديت و علاقه مخصوص به خدمت به مذهب حق و احياء آثار بزرگان و گذشتگان ، در سن پيرى كه انسان از حركت مختصرى عاجز است ، آن مرحوم شبانه روز مشغول نوشتن بود و با نداشتن معاون و مددكار هر كتابى را از كتابخانه اش [1] نياز داشت ، شخصاً نردبان را به دست گرفته و از اين طرف به آن طرف كتابخانه برده و كتاب مورد احتياج را از قفسه اعلى و رف بالا پائين آورده و دوباره به جاى خود قرار مى داد . اين كار سبب اعجاب و تحسين همه به ويژه چند نفر از استادان جامعه الازهر مصر ، كه به ديدن وى رفته بودند شده بود .
يوسف اسعد داغر مسيحى بيروتى در تقريظى كه بر الغدير علامه امينى نوشته و در صفحه ( ط ) جلد يازدهم آن كتاب چاپ شده ، علامه تهرانى را از مفاخر شيعه در قرن چهاردهم دانسته و به « العلامة الكبير » توصيف نموده . هدف و منظور از تأليف الذريعة ، اثبات حقانيت مذهب تشيع و اينكه حقيقت اسلام و معارف و علوم اين آيين پاك ، در اين مذهب جلوه گر است و سابقه آن به صدر اسلام مى رسد و از آن تاريخ تا زمان حاضر ، دانشمندان و بزرگان اين مذهب در زمينه‌هاى مختلف كتابها نوشته و آثارى از خود به يادگار گذاشته‌اند . گو اينكه بيشتر زحمات اين طائفه در اثر تعديات دشمنان و ستمهائى كه روا داشته‌اند به هدر رفته . و بيشتر اين آثار گرانبها از صفحه روزگار برداشته شده . ولى بزرگان اين مذهب از هيچگونه خدمت

[1] كتابخانه خود را وقف عام نموده و صورت وقف نامه در موسوعة العتبات المقدسة 2 : 317 تاليف كاتب اديب شهير معاصر مرحوم جعفر خليلى ، مذكور است .

464