علامه امينى در الغدير ، از أعيان الشيعة نقل كرده و مؤلف را سيد الاعيان خوانده و تهمتهائى را كه عبد اللّه قصيمى ، وهابى دروغگو در كتاب الصراع بين الإسلام والوثنية به آن بزرگوار زده پاسخ داده است .
يكى از مؤلفات علامه امين ، التنزيه لأعمال الشبيه است كه در آن ، فتوى به حرمت شبيه در آوردن در ايام عاشورا داده ، در صورتى كه رعايت مقررات شرع انور در شبيه نشود .
اين كتاب كوچك ، جنجالى به راه انداخت و موجب سوء تفاهم گرديد و بعضى از علماء آن زمان كه گمان كردند مقصود سيد ، حرمت شبيه در هر حال است ، در مقام پاسخگوئى برآمدند و چندين جزوه از اشخاص متعدد در رد آن رساله منتشر گرديد كه بعضى جسارت به مقام معظم آن مرد بزرگوار نموده و حمله شديد كرده‌اند .
شيخ محمد گنجى در 1347 كتاب كشف التمويه عن رسالة التنزيه را نوشت و چاپ نمود و آن عده را جواب داد .
ولى خود علامه امين تنها به يكى از آن رد كنندگان - كه از اعاظم بود - در جزوه‌اى مختصر جواب داده و گله كرده ، زيرا آن شخص درباره علامه امين و علامه سيد محمد مهدى قزوينى بصرى متوفى 1358 - كه هم عقيده با مرحوم امين بوده - اين عبارت را نوشته « كلّ عين بكت على الحسين ( عليه السلام ) إلاّ عين البصري والشامي » كه بصرى و شامى را به اين دو بزرگوار تفسير و تطبيق نموده ! !
گفتيم : وفات علامه امين در 1371 بوده ، اما از اشتباهات عجيب ، اينكه صاحب معجم المطبوعات : 775 ، ترجمه او را بعنوان « الحسيني العاملي » نوشته و گفته : وفات او در 1322 بوده ! و معجم مزبور در 1346 يعنى بيست و پنج سال ،

451