- كا - اقول : صرح بما يقرب من ذلك صاحب تذكرة " صبح گلشن " حيث قال فيه ( ص 560 - 559 ) ما لفظه " نوري - قاضى نور الله از سادات شوشتر و علماء نامور فرقه اثنى عشريه بود در عهد اكبر پادشاه به هندوستان رسيد و از حضور پادشاهى به عهده قضاى دار الحكومه لاهور مأمور گرديد و بر خلاف عقيده صائبه خويش پرده تقيه بر انداخت ، و به تأليف مجالس المؤمنين و احقاق الحق پرداخت و بعد سرير آرائى نور الدين محمد جهانگير پادشاه به حضور شاهى رسيد شاه از مذهبش پرسيد وى خود را سنى المذهب وانمود پادشاه گفت كه اگر قاضى دروغگو باشد در حق وى حكم شرع چيست ؟ - جواب داد كه قابل عزل و تعزير واجبى است همان دم فرمان شاهى نفاذ يافت كه او را تازيانه خار دار زنند و حسب فتواى خودش معذب كنند قاضى به ضرب سه تازيانه بيهوش افتاد و به همان صدمه در سنه تسع عشر والف بموكلان قضا جان داد نعشش در اكبر آباد متصل باغ قندهارى دفن گرديد و در اين عهد مقلدان و معتقدانش بر قبرش گنبدى رفيع و بقاع منيع بر آوردند " ( فنقل خمسة ابيات من أشعاره التى مضى بعضها ويأتى بعضه الاخر ) . " أقول : صرح في كيفية شهادته به مثل ذلك ايضا سامى بيك العثماني تحت عنوان " نوري " في قاموسي الاعلام ( ج 6 ، ص 4698 ) [1] فعلم من هاتين العبارتين أن في كيفية قتله وتعذيبه

[1] و عين عبارته في الموضع المشار إليه هكذا : " نوري - فرس شعرا سندن دخى بر وجه آتى برقاچ كشينك مخلصيدر : برنجيسى ( قاضى نور الله ) شوشتر ساداتندن وعلماء امامية دن اولوب . اكبر شاه زماننده هندوستان رحلتله لاهور قاضيسى اولمش ، ومذهب اهل سنتده " مجالس المؤمنين و " احقاق الحق " عنوانلريله ايكى كتاب يازمش ايدى جهانگير برگون كنديسنه مذهبنى صور مغله " سنى يم " جوابنى آلنجه ، " يلان سويلين قاضينك جزاسى نه در ؟ " ديمش و " عزل و تعزيري اقتضا ايدر " جوانبى آلدقده ، ديكنلى برقير باجله ضربني امر ايتمش ، وبيچاره اوچنجى ضربه ده بايليوب ، 1019 ده متأثرا وفات ايمشدر . شو مقطع أو نكدر : خوش پريشان شده با تو نگفتم نورى * آفتى اين سر و سامان تو دارد در پى اقول : قوله : " ومذهب اهل سنتده " الى قوله : " يا زمش ايدى " مبنى على الاشتباه الا ان يكون مراده أن الكتابين في رد مذهب اهل السنة لكنه لا يفهم من العبارة كما هو ظاهر عند التأمل . ( 1 ) هذه التذكرة مطبوعة لكن ليست فيه من العبارة المنقولة عين ولا اثر فاما اسقطوها من النسخة عمدا أو سهوا عند الطبع واما اشتبه اسم التذكرة التى كانت العبارة مندرجة فيها على المحدث النوري طاب ثراه بانها كانت تذكرة أخرى لغير الحزين فاشتبه الامر عليه فتوهم أنها تذكرة الحزين والاحتمال الاول اقوى لوجوه لا يسع المقام ذكرها .

30