بن على احمد بن ابى طالب ابراهيم بن يحيى بن الحسين بن محمد بن ابى على بن حمزة بن على حمزة بن على المرعش عبد الله بن محمد الملقب بالسيلق بن الحسن بن الحسين الاصغر بن الامام على زين العابدين بن الامام الحسين الشهيد المظلوم بن امير المؤمنين على المرتضى صلوات الله وسلامه عليهم " شعر نسب تضاءلت المناسب دونه * والبدر من فخره في بهجة وضياء جد چهارم سيد نجم الدين محمود كه اختر فضل و هنر بود از دار المؤمنين آمل مازندران به عزم زيارت عتبات عاليات به جانب بغداد توجه نمود و از آنجا به شوشتر آمده به صحبت سيد اجل امير عضد الملة الحسنى كه در آن وقت نقيب سادات آن ديار و مقتداى اهالى آن ناحيه ميمنت آثار بود رسيد و چون آن سيد بزرگوار انوار فضل و نجابت و آثار رشد و نقابت از جبين مبين او مشاهده نمود تكليف او نمود و صبيه قدسيه خود را به حباله او درآورد و چون سيد عضد المله وفات يافت و نسل او منحصر در همان صبيه بو ضياع و اقطاعى كه در شوشتر داشت به حسب ارث و استحقاق به سيد نجم الدين محمود مذكور رسيد از آنكه آفتاب حيات آن اختر سپهر كمال روى به مغرب فنا نهاد اختلال بسيار به حال اهالى آن حوالى راه يافت و به علت تمادى رياح حوادث و محن ، و توالى عواصف فترات و فنن ، و استيلاى اصحاب شقا و شقاق ، و استعلاى اهل تغلب و نفاق ، سالها چراغ علم در آن دودمان منطفى و به حجب تقاليب روزگار فتنه بار متوارى و مختفى بود شعر :
نه رونق بود در دار السياده * ولا عيش على حسب الارادة فتاده هر دلى در زير بارى * به سر مىرفت ناخوش روزگارى تا آنكه ديگر باره به توفيق ملك علام و امداد بواطن فيض مواطن اسلاف كرام از پرتو نور وجود فايض الخير والجود سيد ضياء الدين نور الله مذكور نور الله تعالى مرقده به مصابيح الغفران و قناديل الرضوان منور و مستضئ گرديد و اشعه آن نور ثاقب بابا عد

113