هرساعتم از هجر تو بر ديده چو سالى است با آنكه قراق [1] از رخ خوبت شده دوشم دل گويدم هر دم كه شوم باز بكويت * از خوف پدر ليك زبان بسته خموشم از حال دل خسته شنو چند بگويم دانى كه چه آيد بسر اندر قره قوشم بيدار مرا ديده ء خونبار چو پروين از كيك بود تا بسحر جوش وخروشم از بوى قغ وكرمه [2] دماغم شده ناخوش از صوت خر وگاو وكچى كر شده گوشم [3] پا كرك [4] پر از كيك بيك گوشه ء خانه از ياد تو گه شاد گه از هجر تروشم چاى سحرم چون متعفن شده آبى نهار يكى داستر ودستر كله دوشم گر بخت مساعد شد وزين دهكده رفتم زين پس رخ من خاك در باده فروشم

[1] قراق : شاطئ النهر .
[2] قغ : بعر الشاة . كرمه : روث الحيوانات عندما ييبس .
[3] كچى : السخل .
[4] كرك : الفرو .

432