است دربارهء آخوند گزى مىنويسد :
" ديگر از استادان بزرگوار من مرحوم آخوند ملا عبد الكريم گزى است . وى به راستى شيخ بهائى عصر خود بود و مرجعيت تامهء قضا و فتوا داشت ، و در عين اينكه سى چهل سال تمام امور قضائى اصفهان و توابعش در دست أو بود ، شبى كه در گذشت خانوادهء أو نفت چراغ و نان نداشتند . و مرحوم فشاركى از محل وجوهات حواله داد تا براى خانوادهء أو شام شب و لوازم معيشت تهيه كردند . و من خود يكى از حاضران آن واقعه و مباشر آن خدمت بوده ام . اول آفتاب و پيش از ظهرها و اوايل شب ، پس از نماز مغرب و عشاء حوزهء درس فقه و اصول داشت . . . وى همه نوع حق ولى نعمتي بر گردن من دارد . . .
خدايش بيامرزد كه چه بزرگ مردى بود . . . آن مرحوم طبع شعر داشت و گاهى عصرهاى جمعه انجمن شعراى شيدا را نيز زينت مى داد " . ( 1 ) آن مرحوم حدود ده كتاب و رساله نوشته است ، اما از بين آنها كتاب " تذكرة القبور " از شهرت بيشتر برخوردار است .
اين كتاب ارزشمند و كم حجم حاوى شرح حال يكصد نفر از عالمان بزرگ و عارفان بلند مرتبه و شاعران معروف و مدفون در اصفهان و توابع آن مى باشد . و چون به فارسي تأليف شده فوق العاده مورد استقبال عامهء مردم واقع گرديده است .
ايشان در حدود سال 1260 متولد و در سال 1339 ه‌ ق ( مطابق 1300 شمسى ) وفات يافته ، و در تخت فولاد اصفهان ، در تكيه كازرونى مدفون گرديد .

1 - " همائى نامه " ، 19 ، 26 .

6