اتقى واكمل آن مرحوم بوده ، بلكه در مراتب تقوى و قدس و عمل از بعضى جهات از پدر گذرانيده كه اخلاص بسيارى از مردم هم زيادتر بود به او و پناه بزرگ خلق به اصفهان و غيره بود .
در مسافرت به عتبات در راه وفات نموده سنهء هزار و دويست و نود ( 1290 ) ، در نجف اشرف از در قبلهء صحن كه بيرون روى در ايوانچه طرف چپ دالان مدفون است .
و ايوان طرف راست قبر مرحوم حاجى شيخ مرتضى ( اعلى الله مقامه ) است و در اطاقهاى طرفين از دالان جمعى از علماء و كاملين مدفونند كه زيارت آنها خيلى خوب است . مجملا اينها به مناسبت ، مرقوم شد . مقصود بيان حال خود مرحوم سيد است .
آن بزرگوار اصلش از شفت رشت است و چندى در نجف اشرف خدمت بحر العلوم درس خوانده و در آنجا با حاجى كرباسى رفاقت و مراوده داشتند كه بعد از رياستشان در اصفهان هم به حدى موافق بوده اند كه ما بين احدى از علماء رفاقت به اين حد معهود نيست . هر مطلبى خدمت حاجى مى شده مى فرموده برويد خدمت سيد ، جائى مى رفته اند سيد با آن دستگاه سوار مى شده درب خانهء حاجى و حاجى را بر مى داشته و همراه حاجى مى رفته . حاجى براى سيد رفته در زواره ، و به جهت تزويج ، عيالي براى ايشان آورده . يك دختر سيد را آقا محمد مهدى [ فرزند ] حاجى [ كرباسى ] داشته كه هنوز ميان دو طائفه موافقت و مواصلت برقرار است .
گويند در نجف اشرف حاجى به ديدن سيد رفته ديده سيد افتاده است .
معلوم شده سيد از گرسنگى غش كرده ، حاجى رفته براى او غذاى مناسبى تحصيل كره به او خورانيده به حال آمده و سيد بحر العلوم هم فهميده شدت فقر سيد را ، اصرار نموده كه وقت غذا را به خوان او حاضر شود قبول نكرده . و

82