طاهر كه آسوده خاطر بودند حمله كرد و بر ايشان شمشير نهاد ، گروهى از پيادگان لشكر طاهر ايستادگى كردند و به دفاع از ياران خود پرداختند تا سواران آماده و سوار شدند و بر عبد الرحمن و يارانش حمله بردند و گروه بسيارى را كشتند .
عبد الرحمن كه چنين ديد با بازماندگان از اسبها پياده شدند و چندان جنگ كردند كه همگان كشته شدند .
چون اين خبر به امين رسيد در كار خود فروماند و پشيمان شد ، باز سپاهيان خود را آماده جنگ ساخت و براى عبد الله حرشى فرمان فرماندهى بر پنج هزار مرد را صادر كرد و يحيى پسر على بن عيسى را هم به فرماندهى پنج هزار مرد ديگر گماشت و آن دو حركت كردند و خود را به كرمانشاه رساندند .
چون اين خبر به طاهر رسيد سوى آن دو حركت كرد و آنان بدون آنكه جنگ كنند گريختند و به حلوان برگشتند و همانجا ماندند .
طاهر آهنگ حلوان كرد و آن دو گريختند و خود را به بغداد رساندند .
طاهر در حلوان ماند تا آنكه هرثمة بن اعين [ 493 ] با سى هزار تن از سپاهيان خراسان از سوى مامون رسيد و طاهر از حلوان به طرف اهواز و بصره رفت .
هرثمه به طرف بغداد پيشروى كرد و ديگر محمد امين تا هنگامى كه كشته شد كارى از پيش نبرد و نتوانست لشكرى فراهم سازد و سر انجام او چنان شد كه مشهور است .
طاهر از بصره و هرثمه از سوى ديگر به جانب بغداد حركت كردند و هر دو محمد امين را محاصره كردند و خانه اش را با منجنيق سنگسار كردند و امين درمانده شد .
هرثمة بن اعين دوست مىداشت كه جان امين محفوظ بماند و كارش رو براه شود . امين هم باو پيام فرستاد و خواست براى اصلاح ميان او و برادرش مامون اقدام كند و قول داد كه خود را از خلافت خلع خواهد كرد و حكومت را به برادرش مامون خواهد سپرد .
هرثمة براى او نوشت شايسته بود پيش از آنكه كار چنين دشوار شود اين

493 - از سرداران بزرگ دوره حكومت هارون و امين مامون كه مورد خشم مامون قرار گرفت و در سال 200 هجرت در زندان كشته شد ، ر . ك ، زركلى ، الاعلام ، ج 9 ص 75 . ( م )

441