نامش را در اين نامه نوشته‌ام بيعت كنند و هر كس از بيعت خوددارى كرد گردنش را بزن . [ 412 ] او چنان كرد و چون ايشان در مسجد جمع شدند فرمان سليمان را بايشان ابلاغ كرد ، گفتند به ما بگو آن شخص كيست ؟ تا با آگهى و بصيرت با او بيعت كنيم ، گفت به خدا سوگند نمىدانم كيست و به من دستور داده است هر كس خوددارى كند او را بكشم .
رجاء بن حيوه گويد ، پيش سليمان رفتم و اصرار كردم و گفتم اى امير مؤمنان اين فرمان را بنام چه كسى نوشته اى و ما را به بيعت با چه كسى دستور داده اى ؟ گفت دو برادرم يزيد و هشام هنوز بان پايه نرسيده‌اند كه بر كار مردم گماشته شوند ، خلافت را براى مرد نيكوكار عمر بن عبد العزيز قرار دادم و چون او درگذشت حكومت به ايشان خواهد رسيد . رجاء بن حيوه بيرون آمد و اين موضوع را باطلاع يزيد و هشام رساند كه راضى و تسليم شدند و بيعت كردند و پس از ايشان همگان بيعت كردند .
در آن هنگام بزرگتر پسر سليمان محمد بود كه دوازده سال داشت و سليمان در حالى كه جان مىداد چنين مىگفت .
« همانا پسران من كودكانى هستند كه در تابستان متولد شده‌اند رستگار كسى است كه فرزندان متولد بهار داشته باشد » . [ 414 ] از كلبى نقل شده كه مىگفته است [ 415 ] ، سليمان بن عبد الملك مرا احضار كرد ، سخت ترسيدم و نفسم بند آمد و چون پيش او رفتم به خلافت بر او سلام دادم ، پاسخ داد و اشاره كرد بنشينم ، نشستم نخست سكوت كرد تا ترس من فروريخت و سپس گفت .

413 - طبرى و ابن عبد ربه مىگويند ، سليمان با مشورت و رايزنى رجاء بن حيوه ، عمر بن عبد العزيز را به حكومت پس از خود گماشت ، ر . كبه ، ترجمه طبرى بقلم آقاى ابو القاسم پاينده صفحه 3947 و عقد الفريد ، ج 4 ص 431 چاپ مصر 1967 . ( م ) 414 - مقدسى در البدء و التاريخ ج 6 ص 45 چاپ 1919 پاريس بيت ديگرى را هم آورده است « پسرانم كودكان خردسالند كسى رستگار است كه پسران بزرگ داشته باشد » . ( م ) 415 - ظاهرا نمىتواند « هشام بن محمد بن سائب » كلبى درگذشته 204 هجرى باشد كه از بزرگان شيعه و داراى تاليفات ارزنده است ، ر . ك ، زركلى ، الاعلام ج 9 ص 87 . ( م )

372