پاى درآورش » .
گويند ، على ( ع ) در نخستين نماز جمعه كه در كوفه گزارد اين خطبه را ايراد فرمود : « سپاس خداى راست او را مىستايم و از او يارى و رهنمود مىطلبم و به او ايمان آورده و توكل كرده‌ام و از گمراهى و تيره بختى به خدا پناه مىبرم هر كه را خداوند هدايت فرمايد گمراه كننده يى براى او نيست و هر آن كس را او گمراه كند راهنمايى براى او نيست و گواهى مىدهم كه خدايى جز خداى يگانه بىانباز نيست و نيز گواهى مىدهم كه محمد ( ص ) بنده و رسول اوست كه خداوند او را براى پيامبرى خود برگزيده است و براى تبليغ فرمان خود مخصوص فرموده است ، گرامىتر خلق و محبوبتر ايشان در نظر اوست ، محمد ( ص ) رسالت پروردگار خويش را تبليغ و براى امت خود خيرخواهى و نصيحت كرد و آنچه را بر عهده او بود ادا فرمود .
اكنون اى بندگان خدا شما را به ترس از خدا و تقوى سفارش مىكنم كه بيم از خداوند بهتر سفارشى است كه بندگان خدا را بان سفارش بايد كرد و نزديكتر چيز به رضوان الهى است و در پيشگاه الهى بهترين سر انجام را دارد ، شما به تقوى و بيم از خدا فرمان داده شده‌ايد و براى نيكى كردن آفريده شده‌ايد از خداى چنان بترسيد كه شما را از خود ترسانده است و همانا كه او از عذاب سخت ترسانده است ، و از خداوند بترسيد ترسيدنى كه بهانه نباشد و به قصد خودنمايى و آوازه كار مكنيد كه هر كس براى غير خدا كار كند خداوند او را به همان وامىگذارد ، و هر آن كس كه خالصانه براى خداوند كار كند خداوند باو عنايت مىكند و بيشتر و بهتر از نيت او باو ارزانى مىدارد و از عذاب خدا بترسيد كه شما را ياوه نيافريده است . [ 216 ] آثار شما را نامگذارى فرموده و كارهاى نهانى شما را مىداند و اعمال شما را مىشمرد و مدت عمر شما را نوشته است ، دنيا شما را نفريبد كه براى اهل خود سخت فريبنده است ، و فريفته كسى است كه به دنيا شيفته شده باشد كه دنيا در هر حال فانى و آخرت خانه جاودانى است ، از

216 - بعضى از جمله هاى اين خطبه ضمن خطبه بيست و سوم نهج البلاغه آمده است و با توجه بانكه اخبار الطوال حدود يكصد و بيست سال پيش از تنظيم نهج البلاغه تاليف شده است خود سندى معتبر در مورد اين خطبه است . ( م )

190