شيخ جليل كتاب منازل السائرين را در سالهاى آخر حيات دنيوي خويش ، در سن هشتاد ويك سالگى ، تأليف كرد ، ( سال 475 ق ) .
همان گونه كه اشاره شد ، أو تأليف ديگرى نيز در بيان مقامات ومنازل أهل سير وسلوك دارد ، به نام صد ميدان ، كه به زبان فارسي است وبيست وهفت سال پيش از تأليف منازل السائرين به رشتهء تحرير آمده است ، ( سال 448 ق ) . اين دو اثر در 51 موضوع متحد ودر 49 مطلب مختلف هستند ، وپيداست كه صد ميدان براي مبتديان طريق تصوف ومنازل السائرين براي منتهيان تنظيم وتأليف شده است . [1] منازل السائرين به حق دريايى از معارف را در قالب عباراتى موجز وزيبا به سلك در آورده است ، متنى متين واستوار كه همواره مورد توجه علاقة مندان عرفان وسير وسلوك بوده است ، وبه عنوان كتاب درسى در اين زمينه تدريس مىشده . يكى از نشانه هاى اهتمام بزرگان عرفان وتصوف به اين كتاب ، شروح متعددى است كه بر آن نوشته شده است . محققين در تصوف اسلامى ، منازل السائرين را مهمترين اثر خواجة عبد الله أنصارى در تصوف دانسته‌اند . [2] خواجهء أنصارى در اين كتاب حاصل ساليان دراز سير وسلوك وتحقيق وتجربه ووعظ وموعظه ودرس وبحث را در قالب زيباترين عبارات در اختيار مشتاقان

[1] مقدمهء صد ميدان ، ص 12 ، دكتر قاسم أنصارى ، انتشارات طهورى .
[2] ر . ك : جستجو در تصوف ، ص 77 ، عبد الحسين زرين كوب ، أمير كبير .

14