هسته خرما مى‌شد. [1]

'''نهج:'''

{{(آیه):شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً}}

{{صورتی:«نهج»}} و{{صورتی: «منهاج»}} به راه روشن مى‌گويند. [2]

'''نَهَر:'''

{{(آیه):في‌ جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ}}

{{صورتی:«نَهَر»}} (بر وزن قمر) و همچنين‌{{صورتی: «نَهْر»}} (بر وزن قهر) هر دو به معناى مجراى آب فراوان است و به همين مناسبت گاهى به فضاى گسترده، يا فيض عظيم و نور گسترده «نهر» (بر وزن قمر) گفته شده است.

اين واژه در آيه مورد بحث، (قطع نظر از حديث) ممكن است به همان معناى اصلى يعنى نهر آب بوده باشد، و مفرد بودن آن مشكلى ايجاد نمى‌كند؛ چرا كه معناى جنس و جمع دارد، بنابراين، هماهنگ‌{{صورتی: «جنات»}} جمع‌{{صورتی: «جنت»}} است. و نيز ممكن است اشاره به وسعت فيض الهى، نور و روشنايى گسترده بهشت و فضاى وسيع آن باشد، و يا به هر دو معنا. [3]

'''نُهى‌:'''

{{(آیه):لَآياتٍ لّاُولِي النُّهى‌}}

{{صورتی:«نُهى‌»}} از مادّه‌{{صورتی: «نهى»}} در اينجا به معناى «عقل» است چرا كه عقل، انسان رااز زشتى‌ها و بدى‌ها نهى مى‌كند. [4]

'''نُهِيْتُ:'''

{{(آیه):قُلْ إِنِّي نُهيتُ}}

{{صورتی:«نُهِيْتُ»}} (ممنوع شده‌ام) از مادّه‌{{صورتی: «نَهْى»}} كه به صورت فعل ماضى مجهول آورده شده، اشاره به اين است كه: ممنوع بودن پرستش بت‌ها چيز تازه‌اى نيست بلكه همواره چنين بوده و خواهد بود. [5]

[1]سوره انعام: 95؛[https://lib.eshia.ir/27575/5/442/%%% مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج5، ص442.]

[2]سوره مائده: 48؛[https://lib.eshia.ir/27575/4/509/نهج مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج4، ص509.]

[3]سوره قمر: 54؛[https://lib.eshia.ir/27575/23/89/نَهَر مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج23، ص89.]

[4]سوره طه: 128؛[https://lib.eshia.ir/27575/13/366/نُهى‌ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج13، ص366.]

[5]سوره انعام: 56؛[https://lib.eshia.ir/27575/5/327/نُهِيْتُ مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج5، ص327.]