'''فُرُش:'''

{{(آیه):مُتَّكِئينَ عَلى‌ فُرُشِ}}

{{صورتی:«فُرُش»}} از مادّه‌{{صورتی: «فَرش»}} جمع‌{{صورتی: «فراش»}} در اصل به معناى هر گونه فرش يا بسترى است كه مى‌گسترانند، و به همين تناسب گاه به عنوان كنايه از همسر به كار مى‌رود (خواه مرد باشد يا زن). بعضى نيز «فُرُش» را به معناى حقيقى (نه به معناى كنايى) تفسير كرده‌اند، و آن را اشاره به فرشها و بسترهاى بسيار گرانبها و پر ارزش بهشت دانسته‌اند، ولى در اين صورت، ارتباط آيات بعد كه حكايت از حوريان و همسران بهشتى مى‌كند، از آن قطع مى‌شود. [1]

'''فُرُط:'''

{{(آیه):وَ كَانَ أَمْرُهُ فُرُطاً}}

{{صورتی:«فُرُط»}} به معناى تجاوز از حدّ است، و هر چيزى كه از حدّ خود خارج بشود و به اسراف متوجّه گردد، به آن «فُرُط» مى‌گويند. [2]

'''فَرَّطْتُم:'''

{{(آیه):مِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطْتُمْ}}

{{صورتی:«فَرَّطْتُم»}} از مادّه‌{{صورتی: «تفريط»}} در اصل از{{صورتی: «فروط»}} (بر وزن شروط) به معناى مقدم شدن است، هنگامى كه به باب تفعيل در آيد به معناى‌

[1]سوره رحمن: 54؛ واقعه، آيه 34 ؛[https://lib.eshia.ir/27575/23/177/فُرُش مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج23، ص177.]

[2]سوره كهف: 28؛[https://lib.eshia.ir/27575/12/456/فُرُط مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج12، ص456.]