دفاعى نيز اطلاق شده است، مانند شاخ گاو و شاخكى كه در پاى خروس است. [1]

'''صَيْحَه:'''

{{(آیه):الَّذِيْنَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ}}

{{صورتی:«صيحه»}} در لغت به معناى «صداى عظيمى» است، كه معمولًا از دهان انسان يا حيوانى بيرون مى‌آيد، ولى اختصاص به آن ندارد، بلكه، هر گونه صداى عظيم را شامل مى‌شود.

{{صورتی:«صَيْحَه»}} در اصل به معناى «شكافتن چوب يا لباس و برخاستن صدا» از آن است، سپس در هر صداى بلند، و فرياد مانند، به كار رفته، گاه به معناى طول قامت نيز آمده، مثلًا گفته مى‌شود:{{صورتی: بِأَرْضِ فُلانٍ شَجَرٌ قَدْ صاحَ!}} «در فلان زمين درختى است كه فرياد مى‌كشد» يعنى آن چنان طولانى شده، كه گويى فرياد مى‌زند و مردم را به سوى خود مى‌خواند.

{{صورتی:«صَيْحَة»}} در سوره‌{{صورتی: «قمر»}} به معناى صداى عظيمى است كه از آسمان برمى‌خيزد، و ممكن است اشاره به صاعقه وحشت‌زايى باشد كه بر فراز شهر آنها در گرفت. [2]

[1]سوره احزاب: 26؛[https://lib.eshia.ir/27575/17/289/%%% مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج17، ص289.]

[2]سوره هود: 67؛[https://lib.eshia.ir/27575/9/200/صَيْحَه مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج9، ص200.]؛سوره يس: 49؛[https://lib.eshia.ir/27575/18/431/صَيْحَه مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج18، ص431.]؛سوره قمر: 31؛[https://lib.eshia.ir/27575/23/66/صَيْحَه مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج23، ص66.]