'''سُحْت:'''

{{(آیه):أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ}}

{{صورتی:«سُحْت»}} (بر وزن جفت) در اصل، به معناى جدا كردن پوست و نيز به معناى شدت گرسنگى است، سپس به «هر مال نامشروع» مخصوصاً «رشوه» گفته شده است؛ زيرا اين گونه اموال، صفا، طراوت و بركت را از اجتماع انسانى مى‌برد، همان طور كه كندن پوست درخت باعث پژمردگى و يا خشكيدن آن مى‌گردد.

بنابراين،{{صورتی: «سُحْت»}} معناى وسيعى دارد و اگر در بعضى از روايات مصداق خاصى از آن ذكر شده، دليل بر اختصاص نيست. [1]

'''سِحْر:'''

{{(آیه):وَ جآؤُ بِسِحْرٍ عَظيم}}

{{صورتی:«سِحْر»}}- همان گونه كه در جلد اول تفسير «نمونه»، ذيل آيه 102 گفته‌ايم- در اصل به معناى خدعه، نيرنگ، شعبده و تردستى است، گاهى نيز به معناى هر چيزى كه عامل و انگيزه آن نامرئى و مرموز باشد، آمده است.

بنابراين، افرادى كه با استفاده از سرعت حركات دست و مهارت در جا به جا كردن اشياء، مطالب را به صورت خارق‌العاده، جلوه‌گر مى‌سازند. (كسانى كه با استفاده از خواص شيميايى و فيزيكى مرموز مواد مختلف، آثار خارق العاده‌اى به مردم نشان مى‌دهند همه در عنوان ساحر داخل هستند).

بر اين اساس، واژه‌{{صورتی: «سحر»}} (بر وزن شعر) به چيزى گفته مى‌شود كه چهره حقائق را مى‌پوشاند، و يا اسرار آن از ديگران پوشيده است. [2]

'''سِحْران:'''

{{(آیه):سِحْرانِ تَظاهَرا}}

تعبير به‌{{صورتی: «سِحْران»،}} با اين كه قاعدتاً{{صورتی: «ساحران»}} بايد گفته شود، براى شدّتِ تأكيد است؛ چرا كه عرب، وقتى در مورد كسى مؤكداً سخن مى‌گويد، او را عين «عدالت» يا «ظلم» و يا «سحر» مى‌شمرد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه، مراد از «سِحْران»، دو معجزه بزرگ موسى «عصا» و «يد بيضاء» باشد. [3]

'''سِحْران تَظاهَرا:'''

{{(آیه):سِحْرانِ تَظاهَرا}}

منظور از{{صورتی: «سِحْران تَظاهَرا»،}} حضرت موسى و پيامبر بزرگ اسلام است؛ چرا كه مشركان عرب مى‌گفتند: «هر دوى اينها ساحر بودند

[1]سوره مائده: 42؛[https://lib.eshia.ir/27575/4/490/سُحْت مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج4، ص490.]

[2]سوره اعراف: 116؛[https://lib.eshia.ir/27575/6/350/سِحْر مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج6، ص350.]؛سوره ذاريات: 18؛[https://lib.eshia.ir/27575/22/332/سِحْر مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج22، ص332.]

[3]سوره قصص: 48؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/116/سِحْران مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص116.]