{{صورتی:«خشيت»}} به معناى ترس توأم با تعظيم و احترام است و از همين رو با «خوف» كه اين ويژگى
در آن نيست، متفاوت است؛ و گاه، به معناى مطلق ترس نيز به كار مىرود.
در بعضى از مؤلفات محقق{{صورتی: «طوسى»}} سخنى در تفاوت اين دو واژه آمده است كه در حقيقت ناظر به
معناى عرفانى آن مىباشد، نه معناى لغوى آن، مىگويد:
«خشيت و خوف»، هر چند در لغت به يك معنا
(يا نزديك به يك معنا) مىباشند، ولى در عرف صاحبدلان در ميان اين دو فرقى است، و
آن اين كه{{صورتی: «خوف»}} به معناى ناراحتى درونى از مجازاتى است كه انسان به خاطر ارتكاب گناهان يا
تقصير در طاعات، انتظار آن را دارد، و اين حالت براى اكثر مردم حاصل مىشود، هر
چند مراتب آن بسيار متفاوت است، و مرتبه اعلاى آن جز براى گروه اندكى حاصل
نمىشود.
اما{{صورتی: «خشيت»}} حالتى است كه به هنگام درك عظمت خدا و هيبت او، و ترس از مهجور ماندن از
انوار فيض او، براى انسانى حاصل مىشود، و اين حالتى است كه جز براى كسانى كه واقف
به عظمت ذات پاك و مقام كبرياى او هستند و لذت قرب او را چشيدهاند حاصل نمىگردد؛
و لذا در قرآن اين حالت را مخصوص بندگان عالم و آگاه شمرده است. [2]
'''خَشِينَا:'''
{{(آیه):فَخَشينآ أَنْ
يُرْهِقَهُما}}
تعبير به{{صورتی: «خَشِينَا»}} (ما ترسيديم كه در آينده چنين شود ...) در سوره{{صورتی: «كهف»}} تعبير پر معنايى است. اين تعبير، نشان مىدهد
كه اين مرد عالم خود را مسئول آينده مردم نيز مىدانست، و حاضر نبود، پدر و مادر
با ايمانى به خاطر انحراف نوجوانشان دچار بدبختى شوند. ضمناً، اين تعبير (خَشِينَا
ترسيديم) در اينجا به معناى «ناخوش داشتيم» آمده است؛ زيرا براى چنين كسى با اين
علم و آگاهى و توانايى، ترس از چنين موضوعاتى وجود نداشته است. و به تعبير ديگر،
هدف پرهيز از حادثه ناگوارى است كه انسان روى اصل محبّت، مىخواهد از آن اجتناب
ورزد. [3]
'''خصاصة:'''
{{(آیه):كَانَ بِهِمْ
خَصاصَةٌ}}
{{صورتی:«خصاصة»}} از مادّه{{صورتی: «خَصاص»}} (بر وزن اساس) به معناى شكافهايى است كه در
[1]سوره قصص: 81؛[https://lib.eshia.ir/27575/16/181/خصاصة مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج16، ص181.]